The relationship between osteosarcopenic obesity with frailty, balance, hand grip strength, fatigue, depression and quality of life in geriatric women
Yükleniyor...
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Objective: The aim of this study is to investigate the relationship between osteosarcopenic obesity (OSO) with frailty, balance, fatigue, depression and quality of life in the geriatric population. Material and Methods: Forty female patients who were over 65 years of age, had a body mass index (BMI) >30 kg/$m^2$ and were diagnosed with OSO after dual-energy X-ray absorptiometry and muscle strength measurements were included in the cross-sectional study. The demographic characteristics of the patients were recorded, and the parameters of frailty, muscle strength, mobility, balance, fatigue, depression and quality of life were evaluated with questionnaires. Results: The mean age of the 40 female patients included in the study was 70.72±5.27, and the mean BMI was 35.51±4.83. They had a mean body fat percentage of 48.48±4.84 and an Edmonton Frailty Scale score of 7.40±3.33. No significant correlation was detected between BMI and any of the clinical parameters. A significant and positive correlation was observed between patients’ body fat percentages and frailty, fatigue and depression (r=0.813, r=0.792, r=0.538), while a significant and negative correlation was detected between fat percentage and muscle strength and balance (r=-0.420, r=-0.771). Conclusion: Our findings demonstrate that the level of frailty, fatigue, and depression increased, and balance and quality of life were impaired in geriatric patients diagnosed with OSO. In addition, we found that BMI alone was not a significant parameter in the diagnosis of OSO, while the fat percentage was more significant on the clinical parameters. Raising awareness about OSO in the geriatric population is an important step towards healthy aging.
Amaç: Bu çalışmanın amacı, osteosarkopenik obezitenin (OSO) geriatrik popülasyonda kırılganlık, denge, yorgunluk, de?presyon ve yaşam kalitesiyle ilişkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve yöntemler: Kesitsel olarak tasarlanan çalışmaya, beden kitle indeksi (BKİ) >30 kg/$m^2$ olup çift enerjili X ışını absorbsiyometrisi ve kas gücü ölçümleri sonrası OSO tanısı alan, 65 yaş üzerinde 40 kadın hasta dâhil edildi. Hastaların demografik özellikleri kayıt altına alınıp kırılganlık, kas gücü, mobilite, denge, yorgunluk, depresyon ve yaşam kalitesi parametreleri anketlerle değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 40 kadın hastanın yaş ortalaması 70,72±5,27, BKİ ortalaması ise 35,51±4,83 idi. Vücut yağ yüzdesi ortalama 48,48±4,84, Edmon?ton Kırılganlık Ölçeği puan ortalaması da 7,40±3,33’tü. Hiçbir klinik parametre ile BKİ arasında anlamlı korelasyon saptanmadı. Hastaların vücut yağ yüzdeleri ile kırılganlık, yorgunluk ve depresyon arasında pozitif yönde (r=0,813, r=0,792, r=0,538), yağ yüzdesi ile kas gücü ve denge arasında negatif yönde (r=-0,420, r=-0,771) istatistiksel olarak anlamlı korelasyon saptandı. Sonuç: Geriatrik popülasyonda OSO tanılı hastalarda kırılganlık, yorgunluk ve depresyon düzeyinin arttığı, dengenin ve yaşam kalitesinin bozulduğu gösterildi. Ayrıca OSO tanısında BKİ’nin tek başına anlamlı olmadığı, yağ yüzde oranının klinik parametreler üzerine daha anlamlı olduğu belirtildi. Özellikle geriatrik popülasyonda OSO ile ilgili farkındalık yaratmak, sağlıklı yaşlanma için atılacak önemli bir adımdır.
Amaç: Bu çalışmanın amacı, osteosarkopenik obezitenin (OSO) geriatrik popülasyonda kırılganlık, denge, yorgunluk, de?presyon ve yaşam kalitesiyle ilişkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve yöntemler: Kesitsel olarak tasarlanan çalışmaya, beden kitle indeksi (BKİ) >30 kg/$m^2$ olup çift enerjili X ışını absorbsiyometrisi ve kas gücü ölçümleri sonrası OSO tanısı alan, 65 yaş üzerinde 40 kadın hasta dâhil edildi. Hastaların demografik özellikleri kayıt altına alınıp kırılganlık, kas gücü, mobilite, denge, yorgunluk, depresyon ve yaşam kalitesi parametreleri anketlerle değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 40 kadın hastanın yaş ortalaması 70,72±5,27, BKİ ortalaması ise 35,51±4,83 idi. Vücut yağ yüzdesi ortalama 48,48±4,84, Edmon?ton Kırılganlık Ölçeği puan ortalaması da 7,40±3,33’tü. Hiçbir klinik parametre ile BKİ arasında anlamlı korelasyon saptanmadı. Hastaların vücut yağ yüzdeleri ile kırılganlık, yorgunluk ve depresyon arasında pozitif yönde (r=0,813, r=0,792, r=0,538), yağ yüzdesi ile kas gücü ve denge arasında negatif yönde (r=-0,420, r=-0,771) istatistiksel olarak anlamlı korelasyon saptandı. Sonuç: Geriatrik popülasyonda OSO tanılı hastalarda kırılganlık, yorgunluk ve depresyon düzeyinin arttığı, dengenin ve yaşam kalitesinin bozulduğu gösterildi. Ayrıca OSO tanısında BKİ’nin tek başına anlamlı olmadığı, yağ yüzde oranının klinik parametreler üzerine daha anlamlı olduğu belirtildi. Özellikle geriatrik popülasyonda OSO ile ilgili farkındalık yaratmak, sağlıklı yaşlanma için atılacak önemli bir adımdır.
