KÖSEOĞLU, Fatoş DilanDEMİR, DeryaSOYER, NurVURAL, FilizTÖBÜ, MahmutŞAHİN, FahriÖZSAN, Nazan2024-03-092024-03-0920232547-99382667-5749https://doi.org/10.5578/llm.20239705https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/1206284https://hdl.handle.net/20.500.14034/1743Amaç: Tiroid kanserleri, endokrin sistemine ait maligniteler arasında sık görülürken, primer tiroid lenfoması (PTL) oldukça nadir bir alt grup oluşturur. PTL’nin tanı ve tedavisi, nadir görülmesi ve spesifik belirtilere sahip olmaması nedeniyle zorluklar içerir. Bu çalışmanın amacı, PTL tanısı almış hastaların retrospektif bir analizini yaparak, klinik özellikler, patolojik bulgular, tedavi yanıtları ve prognozları açısından ulusal veri seti oluşturmaktır. Hastalar ve Yöntem: Bu retrospektif araştırmada, bir üniversite hastanesinde Kasım 2001 ile Temmuz 2021 tarihleri arasında PTL tanısı almış tüm hastalar incelendi. Hastaların sağlık kayıtları demografik bilgiler, semptomlar, radyolojik incelemeler, laboratuvar sonuçları, patolojik bulgular, uygulanan tedaviler ve prognozları açısından değerlendirildi. Elde edilen veriler istatistiksel yöntemlerle analiz edildi. Bulgular: PTL tanısı almış 30 hasta değerlendirildi. Hastaların demografik ve klinik özellikleri, tedavi yaklaşımları ve sağkalım durumları özetlendi. Hastaların medyan yaşının 66.5 olduğu ve %80’inin kadın olduğu görüldü. Hashimato tiroidi, hipertansiyon, diabetes mellitus ve koroner arter hastalığı gibi komorbiditeler sıkça bulundu, ancak bu komorbiditelerin ölümle ilişkisi istatistiksel olarak anlamlı değildi. Trakea basısı, ölüm riskini arttırıcı önemli bir faktör olarak belirlendi ve erken dönemde tedavi almadan kaybedilen hastalar arasında yer aldı. Ultrasonografik bulgular, genellikle hipoekoik ve sınır düzensizliği gösteren nodülleri içeriyordu. Patolojik alt tipler arasında en sık DBBHL idi ancak sağkalımı etkileyen anlamlı bir farklılık gözlenmedi. Cerrahi müdahale, hastalar arasında mortaliteyi anlamlı şekilde azalttı. Genel sağkalım hala ulaşılamadı, ancak ortalama sağkalım 102.7 ay olarak belirlendi. Tek değişkenli analizler, trakea basısı, cerrahi müdahale eksikliği ve progresyonun sağkalımı anlamlı şekilde etkilediğini gösterdi. Sonuç: Verilerimiz incelendiğinde tedavi yanıtlarının iyi olduğu; medyan sağkalıma henüz ulaşılamadığı; ölen ve yaşayan hastalar karşılaştırıldığında ise trakea basısı olanlar, cerrahi tedavi almamış olanlar ve takipte progresyon gelişmiş olanlarda sağkalımın daha kısa olduğu belirlenmiştir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle10.5578/llm.20239705731111181206284