Yazar "Uzunlar, Hilal" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 5 / 5
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Comparative analysis of postural stability and risk of falling and developing disability among overweight and obese women over 40 years(Elsevier, 2024) Ucurum, Sevtap Gunay; Uzunlar, Hilal; Kirmizi, Muge; Altas, Elif Umay; Kaya, Derya OzerBackground: Increased body mass index (BMI) adversely affects the mechanics of the musculoskeletal system. It is known that obese people have poorer postural stability and mobility -related outcomes compared to normal weight people, but there is limited research comparing overweight and class 1 obese people, two consecutive and prevalent BMI categories. Aims: To compare postural stability, functional mobility, and risk of falling and developing disability between overweight and obese women, and to investigate the relationship of BMI and body weight with the outcomes. Methods: Thirty women with class 1 obesity and 30 overweight women were included. Standing postural stability with eyes -open and eyes -closed and stability limits were assessed using the Prokin system. The Timed Up and Go Test (TUG) was used to assess functional mobility and risk of falling ( >= 11 s) and developing disability ( >= 9 s). Results: The average center of pressure displacements on the y-axis (COPY) obtained during quiet standing with both eyes -open and eyes -closed were higher in obese women than overweight women (p < 0.05) and the effect sizes were moderate for the results. The COPY values in the eyes -open and eyes -closed conditions were correlated with BMI (r = 0.295 and r = 0.285, p < 0.05). Furthermore, the COPX value in the eyes -open condition and the TUG score were correlated with body weight (r = 0.274 and r = 0.257, p < 0.05). Conclusions: Obese women had poorer static standing stability in the anteroposterior direction than overweight women, while functional mobility and risk of falling and developing disability did not differ. Furthermore, BMI and body weight were related to poorer static standing stability.Öğe Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Öğrencilerinin Karar Vermede Öz-Saygı Düzeylerinin ve Karar Verme Stillerinin Sosyodemografik Özelliklere Göre Karşılaştırılması: Kesitsel Bir Çalışma(2024) Seçer, Erhan; Dinç, Güldane; Uzunlar, Hilal; Korucu, Tuğçe Şirin; Özer Kaya, DeryaAmaç: Bu araştırmanın amacı fizyoterapi ve rehabilitasyon öğrencilerinin karar vermede öz-saygı düzeylerini ve karar verme stillerini sosyodemografik özelliklere göre karşılaştırmaktı. Gereç ve Yöntem: Araştırmaya 128 fizyoterapi ve rehabilitasyon öğrencisi (yaş ortalaması 21.17±2.17 yıl) dâhil edildi. Öğrencilerin sosyodemografik özellikleri veri kayıt formuna kaydedildi. Karar vermede öz-saygı düzeyleri ve karar verme stilleri Melbourne Karar Verme Ölçeği ile değerlendirildi. Değişkenler açısından 2 bağımsız grup karşılaştırmaları için Mann-Whitney U testi, 2’den fazla bağımsız grup karşılaştırmaları için Kruskal Wallis testi kullanıldı. p<0,050 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Öğrencilerin sınıf düzeyine göre karar vermede öz-saygı skorları arasında anlamlı bir fark bulundu (p=0,014). Sınıf düzeyi dışında diğer kişisel (cinsiyet, gelir düzeyi) ve ailesel özelliklere (anne/baba eğitim/meslek durumu, ailenin tutumu) göre karar vermede öz-saygı skorları arasında anlamlı bir fark bulunmadı (p˃0,050). Sınıf düzeyine göre kaçıngan karar verme skorları arasında anlamlı bir fark bulundu (p=0,023). Kişisel (cinsiyet, sınıf/gelir düzeyi) ve ailesel özelliklere (anne/baba eğitim/meslek durumu, ailenin tutumu) göre dikkatli, erteleyici ve panik karar verme skorları arasında anlamlı bir fark bulunmadı (p˃0,050). Sonuç: İkinci sınıf öğrencilerinin karar vermede öz-saygı düzeylerinin daha yüksek olduğu ve üçüncü sınıf öğrencilerinin kaçıngan karar verme stilini benimsediği görüldü. Ayrıca, karar vermede öz-saygı düzeylerinin ve karar verme stillerinin ailesel özelliklere göre değişiklik göstermediği sonucuna ulaşıldı.Öğe Investigation of the Relationship between Academic Self-Efficacy, Problem Solving Skills and Self-Esteem in Decision Making and Decision-Making Styles of University Students Studying in the Field of Health(Hacettepe Üniversitesi, 2022) Seçer, Erhan; Korucu, Tuğçe Şirin; Uzunlar, Hilal; Dinç, Güldane; Kaya, Derya ÖzerObjective: This study was conducted to examine the relationship between academic self-efficacy and problem-solving skills with self-esteem in decision-making and decision-making styles of university students studying in the field of health. Material and Method: Two hundred and thirty one university students (mean age 21.45±1.67 years) studying in the field of health were included in the study. Students' academic self-efficacy levels were evaluated by the Academic Self-Efficacy Scale; problem-solving skills were evaluated by the Problem Solving Inventory; self-esteem in decision making and decision-making styles (careful, avoidant, postponer and panic decision making) were evaluated by the Melbourne Decision-Making Scale.Results: There was a low positive correlation was found between students' Academic Self-Efficacy Scale total scores and self-esteem and careful decision making; a low negative correlation was found between avoidant, postponer and panic decision making (r=.321, p<.001; r=.276, p<.001; r=-.234, p<.001; r=-.234, p<.001; r=-.203, p<.001, respectively). Also, there was a moderate negative correlation was found between students' Problem Solving Inventory total scores and self-esteem and careful decision making; a moderate positive correlation was found between avoidant, postponer and panic decision making (r=-.565, p<.001; r=-.569, p<.001; r=.416, p<.001; r=.507, p<.001; r=.444, p<.001, respectively). Conclusion: It was observed that academic self-efficacy and problem-solving skills were associated with self-esteem in decision making and decision-making styles of university students studying in the field of health. Accordingly, it is recommended to examine the effects of these characteristics of students on each other in prospective studies with a high level of evidence.Öğe Sağlık alanında öğrenim gören üniversite öğrencilerinin akademik öz-yeterlik düzeyleri ve problem çözme becerileri ile karar vermede öz-saygı ve karar verme stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi(2022) Kaya, Derya Özer; Uzunlar, Hilal; Secer, Erhan; Dinç, Güldane; Korucu, Tuğçe ŞirinAmaç: Bu çalışma, sağlık alanında öğrenim gören üniversite öğrencilerinin akademik öz-yeterlik düzeyleri ve problem çözme becerileri ile karar vermede öz-saygı ve karar verme stilleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla gerçekleştirildi.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya sağlık alanında öğrenim gören 231 üniversite öğrencisi (yaş ortalaması 21,45±1,67 yıl) dâhil edildi. Öğrencilerin akademik öz-yeterlik düzeyleri, Akademik Öz-Yeterlik Ölçeği ile; problem çözme becerileri, Problem Çözme Envanteri ile; karar vermede öz-saygı ve karar verme stilleri (dikkatli, kaçıngan, erteleyici ve panik karar verme) ise Melbourne Karar Verme Ölçeği ile değerlendirildi. Bulgular: Öğrencilerin Akademik Öz-Yeterlik Ölçeği toplam puanları ile karar vermede öz-saygı ve dikkatli karar verme arasında pozitif yönde düşük derecede; kaçıngan, erteleyici ve panik karar verme arasında ise negatif yönde düşük derecede bir korelasyon bulundu (sırasıyla, r=,321, p<,001; r=,276, p<,001; r=-,234, p<,001; r=-,234, p<,001; r=-,203, p<,001). Ayrıca, öğrencilerin Problem Çözme Envanteri toplam puanları ile karar vermede öz-saygı ve dikkatli karar verme arasında negatif yönde orta derecede; kaçıngan, erteleyici ve panik karar verme arasında ise pozitif yönde orta derecede bir korelasyon bulundu (sırasıyla; r=-,565, p<,001; r=-,569, p<,001; r=,416, p<,001; r=,507, p<,001; r=,444, p<,001).Sonuç: Sağlık alanında öğrenim gören üniversite öğrencilerinin akademik öz-yeterlik düzeyleri ve problem çözme becerileri ile karar vermede öz-saygı ve karar verme stillerinin ilişkili olduğu görüldü. Bu doğrultuda, öğrencilerin bu özelliklerinin birbirleri üzerine olan etkilerinin kanıt düzeyi yüksek prospektif çalışmalarla incelenmesi önerilmektedir.Öğe Takım sporcularının yaşam becerisinin sportif sorunlarla başa çıkma sürecine etkisinin incelenmesi: Kesitsel bir çalışma(2023) Uzunlar, Hilal; Kaya, Derya Özer; Korucu, Tuğçe Şirin; Seçer, Erhan; Dinç, GüldaneAmaç: Sporda sorunlarla karşılabilmekte ve bu sorunlarla başa çıkma süreci yaşam becerisinden etkilenebilmektedir. Bu do ğrultuda takım sporcularının yaşam becerilerinin, sportif sorunlarla başa çıkma sürecine etkisinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Ça- lışmaya, aktif takım sporu yapan 95 k işi [69 (%72,6) erkek, medyan yaş 23 yıl] dâhil edildi. Katılımcıların sosyodemografik özellikleri, fi- ziksel aktivite düzeyleri (Cooper Anketi), yaşam becerileri (Sporun Yaşam Becer ilerine Etk isi Ölçeği) ve sorunlarla ba şa ç ıkma sürec i (Sportif Sorunlarla Ba şa Çıkma Becerileri Envanteri-26) oluşturulan formlar ile çevrim içi olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmadaki erkek katılımcıların sorunlarla başa çıkma süreci kadınlardan daha yük- sekti (p=0,044). Genel iyilik hâli çok iyi olanların (p<0,001), fiziksel aktivite düzeyi yüksek olanların (p=0,020), spora yönel ik yaralanma geçirmemiş olanların (p=0,029) yaşam becerisinin yüksek olduğu sap- tandı. Yaşam becerisi ve sorunlarla başa çıkma süreci spor branşı, eği- tim durumu, beden kitle indeksine göre değişiklik göstermedi (p>0,05). Ayrıca başa çıkma süreci ile spor yaşı (r=0,243), lisans süresi (r=0,290), haftalık antrenman sayısı (r=0,220) zayıf düzeyde ilişkiliyken, yaşam becerisi ise sadece haftalık antrenman sayısı ile (r=0,251) zayıf ilişkili bulundu. Sonuç: Takım sporcularının genel iyilik hâli, fiziksel aktivite düzeyi, yaralanmalara karşı korunmasının yaşam becerilerini iyileştir- mede önemli olduğunu, takım spor bran şı ve ilişkili faktörlerden ba- ğımsız olarak yaşam becerilerinin artırılmasının sorunlarla başa çıkma sürecini olumlu yönde değiştirebileceğini düşünmekteyiz.
