Yazar "Seçer, Erhan" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Öğrencilerinin Karar Vermede Öz-Saygı Düzeylerinin ve Karar Verme Stillerinin Sosyodemografik Özelliklere Göre Karşılaştırılması: Kesitsel Bir Çalışma(2024) Seçer, Erhan; Dinç, Güldane; Uzunlar, Hilal; Korucu, Tuğçe Şirin; Özer Kaya, DeryaAmaç: Bu araştırmanın amacı fizyoterapi ve rehabilitasyon öğrencilerinin karar vermede öz-saygı düzeylerini ve karar verme stillerini sosyodemografik özelliklere göre karşılaştırmaktı. Gereç ve Yöntem: Araştırmaya 128 fizyoterapi ve rehabilitasyon öğrencisi (yaş ortalaması 21.17±2.17 yıl) dâhil edildi. Öğrencilerin sosyodemografik özellikleri veri kayıt formuna kaydedildi. Karar vermede öz-saygı düzeyleri ve karar verme stilleri Melbourne Karar Verme Ölçeği ile değerlendirildi. Değişkenler açısından 2 bağımsız grup karşılaştırmaları için Mann-Whitney U testi, 2’den fazla bağımsız grup karşılaştırmaları için Kruskal Wallis testi kullanıldı. p<0,050 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Öğrencilerin sınıf düzeyine göre karar vermede öz-saygı skorları arasında anlamlı bir fark bulundu (p=0,014). Sınıf düzeyi dışında diğer kişisel (cinsiyet, gelir düzeyi) ve ailesel özelliklere (anne/baba eğitim/meslek durumu, ailenin tutumu) göre karar vermede öz-saygı skorları arasında anlamlı bir fark bulunmadı (p˃0,050). Sınıf düzeyine göre kaçıngan karar verme skorları arasında anlamlı bir fark bulundu (p=0,023). Kişisel (cinsiyet, sınıf/gelir düzeyi) ve ailesel özelliklere (anne/baba eğitim/meslek durumu, ailenin tutumu) göre dikkatli, erteleyici ve panik karar verme skorları arasında anlamlı bir fark bulunmadı (p˃0,050). Sonuç: İkinci sınıf öğrencilerinin karar vermede öz-saygı düzeylerinin daha yüksek olduğu ve üçüncü sınıf öğrencilerinin kaçıngan karar verme stilini benimsediği görüldü. Ayrıca, karar vermede öz-saygı düzeylerinin ve karar verme stillerinin ailesel özelliklere göre değişiklik göstermediği sonucuna ulaşıldı.Öğe Investigation of the Relationship between Academic Self-Efficacy, Problem Solving Skills and Self-Esteem in Decision Making and Decision-Making Styles of University Students Studying in the Field of Health(Hacettepe Üniversitesi, 2022) Seçer, Erhan; Korucu, Tuğçe Şirin; Uzunlar, Hilal; Dinç, Güldane; Kaya, Derya ÖzerObjective: This study was conducted to examine the relationship between academic self-efficacy and problem-solving skills with self-esteem in decision-making and decision-making styles of university students studying in the field of health. Material and Method: Two hundred and thirty one university students (mean age 21.45±1.67 years) studying in the field of health were included in the study. Students' academic self-efficacy levels were evaluated by the Academic Self-Efficacy Scale; problem-solving skills were evaluated by the Problem Solving Inventory; self-esteem in decision making and decision-making styles (careful, avoidant, postponer and panic decision making) were evaluated by the Melbourne Decision-Making Scale.Results: There was a low positive correlation was found between students' Academic Self-Efficacy Scale total scores and self-esteem and careful decision making; a low negative correlation was found between avoidant, postponer and panic decision making (r=.321, p<.001; r=.276, p<.001; r=-.234, p<.001; r=-.234, p<.001; r=-.203, p<.001, respectively). Also, there was a moderate negative correlation was found between students' Problem Solving Inventory total scores and self-esteem and careful decision making; a moderate positive correlation was found between avoidant, postponer and panic decision making (r=-.565, p<.001; r=-.569, p<.001; r=.416, p<.001; r=.507, p<.001; r=.444, p<.001, respectively). Conclusion: It was observed that academic self-efficacy and problem-solving skills were associated with self-esteem in decision making and decision-making styles of university students studying in the field of health. Accordingly, it is recommended to examine the effects of these characteristics of students on each other in prospective studies with a high level of evidence.Öğe Investigation of the Relationship Between the Levels of Functional Independence and Gross Motor Function of Physically Disabled Children and the Psychological Status of Their Parents’(İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, 2021) Seçer, Erhan; Körtelli, Onur; Korucu, Tuğçe Şirin; Kaya, Derya ÖzerObjective: This study was conducted to investigate the relationship between the functional independence and gross motor function levels of physically disabled children and the psychological status of their parents. Material and Method: Eighty-three volunteer parents and their physically disabled children were included in this study. The functional independence and gross motor function levels of physically disabled children were assessed by Functional Independence Measure for Children and Gross Motor Functional Classification System; anxiety and depression levels of parents were assessed by Beck Anxiety Inventory and Beck Depression Inventory. Results: No significant correlation was found between Functional Independence Measure for Children, Gross Motor Functional Classification System scores of physically disabled children and the age of the parents and Beck Anxiety Inventory and Beck Depression Inventory scores of the parents (r=0.029, p=0.795; r=0.108, p=0.332; r=-0.014, p=0.896; r=-0.091, p=0.411, r=-0.017, p=0.880; r=0.010, p=0.926 respectively). However, a low positive correlation was found between the age of disability and the parents' Beck Anxiety Inventory scores (r=0.297, p=0.006, respectively). Also, significant difference was found between the anxiety and depression levels of the parents who had children who could walk and could not walk with or without support (p=0.021, p=0.032, respectively). Conclusion: It was concluded that parents who have a physically disabled child have an increased anxiety level as the age of the child's disability increases. Also, it was observed that parents who had children who could not walk had higher levels of anxiety and depression as compared to parents who had children who could walk.Öğe Takım sporcularının yaşam becerisinin sportif sorunlarla başa çıkma sürecine etkisinin incelenmesi: Kesitsel bir çalışma(2023) Uzunlar, Hilal; Kaya, Derya Özer; Korucu, Tuğçe Şirin; Seçer, Erhan; Dinç, GüldaneAmaç: Sporda sorunlarla karşılabilmekte ve bu sorunlarla başa çıkma süreci yaşam becerisinden etkilenebilmektedir. Bu do ğrultuda takım sporcularının yaşam becerilerinin, sportif sorunlarla başa çıkma sürecine etkisinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Ça- lışmaya, aktif takım sporu yapan 95 k işi [69 (%72,6) erkek, medyan yaş 23 yıl] dâhil edildi. Katılımcıların sosyodemografik özellikleri, fi- ziksel aktivite düzeyleri (Cooper Anketi), yaşam becerileri (Sporun Yaşam Becer ilerine Etk isi Ölçeği) ve sorunlarla ba şa ç ıkma sürec i (Sportif Sorunlarla Ba şa Çıkma Becerileri Envanteri-26) oluşturulan formlar ile çevrim içi olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmadaki erkek katılımcıların sorunlarla başa çıkma süreci kadınlardan daha yük- sekti (p=0,044). Genel iyilik hâli çok iyi olanların (p<0,001), fiziksel aktivite düzeyi yüksek olanların (p=0,020), spora yönel ik yaralanma geçirmemiş olanların (p=0,029) yaşam becerisinin yüksek olduğu sap- tandı. Yaşam becerisi ve sorunlarla başa çıkma süreci spor branşı, eği- tim durumu, beden kitle indeksine göre değişiklik göstermedi (p>0,05). Ayrıca başa çıkma süreci ile spor yaşı (r=0,243), lisans süresi (r=0,290), haftalık antrenman sayısı (r=0,220) zayıf düzeyde ilişkiliyken, yaşam becerisi ise sadece haftalık antrenman sayısı ile (r=0,251) zayıf ilişkili bulundu. Sonuç: Takım sporcularının genel iyilik hâli, fiziksel aktivite düzeyi, yaralanmalara karşı korunmasının yaşam becerilerini iyileştir- mede önemli olduğunu, takım spor bran şı ve ilişkili faktörlerden ba- ğımsız olarak yaşam becerilerinin artırılmasının sorunlarla başa çıkma sürecini olumlu yönde değiştirebileceğini düşünmekteyiz.
